Nog even en het bos staat blank

Het fragment beschrijft hoe Vos en Haas en hun bosvrienden reageren als ze merken dat er een meer is diep in het bos, een meer dat steeds meer stijgt en dichterbij komt. Ze besluiten te vluchten. Bij het vertrek pakt Vos allerlei nuttige dingen in, terwijl Haas moeite heeft met afscheid nemen van al haar dierbare spulletjes. Vos probeert op zijn eigen wijze Haas te troosten.