Mensen die in armoede leven doen dat niet omdat ze een ‘fundamenteel karaktergebrek’ hebben. Ze nemen ook geen domme beslissingen omdat ze dom zijn, maar omdat ze in een context leven waarin iedereen domme beslissingen zou nemen. In een omgeving waarin alles schaars, focussen armen op hun directe gebrek: tijd, geld en eten. Deze context zorgt ervoor dat de bandbreedte om de juiste beslissingen te nemen een stuk kleiner wordt. Het artikel onderzoekt hoe je de bandbreedte van armen zou kunnen vergroten en welke implicaties dat heeft voor het armoedebeleid.