Mug

In dit ontroerende gedicht wordt de reis van zelfacceptatie en trots op eigen identiteit verkend. Te midden van stilte en duisternis reflecteert de verteller op fysieke kenmerken, waaronder huidskleur, die ooit schaamte veroorzaakten. Door een krachtige metafoor met een mug die zijn vleugels verbrandt aan een kaars, benadrukt de dichter de impact van zelfliefde en de kracht van individualiteit. Wat ooit gezien werd als een bron van schaamte, wordt nu gevierd als een bron van kracht en trots.