De moeder van Cato is bij haar geboorte overleden. Ze groeit op met haar stille, afwezige vader en een huishoudster. Cato is een levendig, nieuwsgierig en eigenwijs meisje. Een buitenbeentje zonder echte vrienden. Een geheimzinnig kaartje doet haar op een dag bij de bioscoop van films die nergens draaien belanden. Een bioscoop waar het mogelijk is om te tijdreizen. Je kan teruggaan naar en moment uit je eigen verleden. Dat doe je nooit alleen. In het fragment begeleidt Cato een jongen die terug wil gaan het moment dat hij als zesjarige zijn hond krijgt. Met een hele bijzondere wending voor Cato zelf op het eind.