Mensen die in armoede leven doen dat niet omdat ze te weinig discipline hebben. Ze nemen ook geen domme beslissingen omdat ze dom zijn, maar omdat ze in een context leven waarin iedereen domme beslissingen zou nemen. In een omgeving waarin alles schaars, focussen armen op hun directe gebrek: tijd, geld en eten. Deze context zorgt ervoor dat de hersencapaciteit om de juiste beslissingen te nemen een stuk kleiner wordt. Het artikel onderzoekt hoe je in de praktijk met deze kennis armoede zou kunnen aanpakken. De tekst biedt een kritisch perspectief van Rutger Bregman van de Correspondent over dit onderwerp en op het onderzoek wat aan dat artikel ten grondslag ligt.