Tonijnen zijn snelle zwemmers, hebben precies altijd haast. Maar tonijn Isabel vraagt zich af of het ook niet eens anders kan. Ze probeert zich aan te passen, tot ze beseft dat ze een zeepaardje wil zijn. De andere tonijnen zijn in shock en reageren afwijzend. Eén van de tonijnen probeert haar te overhalen, maar ze blijft bij haar besluit. Terwijl de andere tonijnen terug aan grote snelheid wegzwemmen, dobbert zij de andere kant op en met tranen in de ogen gaat ze toch haar eigen weg.