Waarom wekt een dt-fout meer ergernis op dan een andere taalkundige misser of spelfout?
Geen fout zorgt voor zoveel ergernis als een dt-fout… De regels lijken simpel, duidelijk en helder, maar toch blijven we dt-fouten maken. Zelfs de meest ervaren spellers laten zich soms vangen. Hoe komt dat? En wat kan je eraan doen?
