In 2017 wordt Francis Njotea in allerijl opgenomen in het ziekenhuis. Hij ligt een week in coma. Wanneer hij ontwaakt, vertelt hij zijn zoon Raf verward een geheim. Dat hij geen 63 jaar oud zou zijn, zoals zijn kinderen en ex-vrouw heel hun leven dachten, maar 73. Later ontkent hij dat weer. Francis’ naasten hebben geen idee of wat hij zei nu waar is of niet. De ontboezeming maakt duidelijk hoe weinig ze weten van zijn levensverhaal, een verhaal waar altijd al een waas van mysterie rond heeft gehangen. Is de papa die Raf heel zijn leven gekend heeft misschien iemand anders dan hij altijd dacht? Raf en zijn goede vriend Lander zoeken het uit.

“Beeld je in dat je aankomt in een land waar je niemand kent.” Raf praat met zijn vader. Voor het eerst stelt hij de zo voor de hand liggende vragen. Wanneer en hoe is Francis naar hier gekomen? Waarom in godsnaam België? Hoe heeft hij die eerste jaren hier beleefd? Raf zoekt ook oude vrienden van zijn vader op. Maar wat zijn hun herinneringen waard? Hoe komt het dat zelfs zij het fijne van zijn vaders migratieverhaal niet kennen? En klopt ons beeld van de migrant als gelukzoeker wel?