Vanop het dak observeert de jongen de wereld: de vrouw die haar hond uitlaat, de ontmoeting tussen de vrouw met de hond en de jonge man van de overkant… De jongen zit er al een tijdje, na de dood van zijn zusje. Niemand lijkt hem te zien, behalve het meisje met de fiets. In dit fragment ziet hij dat het meisje met de fiets wordt aangereden. Hij wil haar helpen, maar kan het niet, omdat dit hem doet denken aan de dood van zijn zusje. In het volgende hoofdstuk ziet de jongen niet meer alleen op het dak: de jonge man van de overkant zit bij hem. Ook hij mist iemand: de jonge vrouw met de hond. Samen kijken ze naar de sterren en delen verdriet. Toch eindigt dit fragment met een sprankel hoop en troost.

In Honden voor het leven beschrijft Arthur Japin zijn levensverhaal waarin zijn drie honden centraal staan. Hij vertelt over zijn ouders en over hoe hij zich als kind vaak alleen voelde en dan zijn geluk vond in het gezelschap van Kellie, Trip en Basso. De tekst van Arthur Japin en de illustraties van Martijn van der Linden maken het boekje tot een klein kunstwerkje. Dit fragment gaat over vriendschap en biedt veel stof om over na te denken, zoals de laatste zin: ‘En houd altijd in de gaten of iemand in jouw omgeving misschien wat vriendschap kan gebruiken.’
Kernwoorden: vriendschap, opgroeien, mens-dierrelatie, zelfvertrouwen