Door een vreselijk ongeluk raakt Mylo zijn beste vriend Mees kwijt. Hij moet verder leven zonder zijn vriend en mét een enorm schuldgevoel. Therapeut Bastiaan legt Mylo uit dat je zoiets vreselijks moet kunnen begrijpen om het te kunnen verwerken. Maar wil Mylo het wel verwerken? En waarom lijken alle mensen om hem heen opeens veranderd in roofdieren?
Als je iets wilt bereiken moet je je het verbeelden, dat werkt echt.
Aan de hand van de geschiedenis van plastic en de plastic tas wordt duidelijk gemaakt waarom we plastic zijn gaan beschouwen als een waardeloos, makkelijk te vervangen restproduct. Voor een deel is dat een kwestie van techniek en voor een ander deel van cultuur. Maar om ervoor te zorgen dat mensen bewuster omgaan met dat tasje, moet er meer waarde – een ander soort waarde – aan toegevoegd worden. Een van de beste manieren om dat te doen is door een ding cadeau te geven.
De tekst kan gebruikt worden als een introductie op het thema ‘plastic’. De tekst beantwoordt vier vragen: 1. Heeft het zin om plastic te recyclen? 2. Waar blijft al dat plastic? 3. Komt plastic ook in ons lichaam terecht? 4. Hoe halen we het plastic uit de oceaan?
De website ‘childrenofthelabyrinth.eu’ is een kunstproject waarbij de makers in Griekenland aan vluchtelingenouders vroeg een brief te schrijven aan hun kinderen. Veelal om hun kinderen later te helpen bij het begrijpen van de keuzes die hun ouders maakten. De originele brieven, de vertaling daarvan en soms een filmpje van de brievenschrijver zijn er te vinden. In de brief aan Yasna vertelt haar vader dat zij gevlucht zijn omdat zijn dochter geen samenleving verdient waar meisjes en vrouwen worden opgesloten.
Het fragment gaat over een jongen in Congo, die terugkeert naar zijn geboortedorp na eerst te zijn gevlucht voor rebellen. Nadat hij zijn witte konijn terugvindt, besluit hij wederom te vluchten om zijn konijn te beschermen. Overal loert gevaar, maar met name het rebellenleger is geïnteresseerd in het oppikken van kinderen om er soldaten van te maken.
In haar geestige columns voor De Standaard pent Rebekka de Wit haar losse gedachten bij de wereld neer. In ‘Groei’ koppelt ze een aantal ideeën rond het concept ‘groei’ aan elkaar.
In ‘De Tweede’ gaat Lynn Berger op zoek naar wat het betekent om ‘het tweede kind’ te zijn. In dit beschouwende hoofdstuk gaat Berger o.a. in op de jaloezie die zoiets teweeg brengt.
Niet enkel meisjes, maar ook jongens gaan gebukt onder (onrealistische) schoonheidsidealen. Steeds meer tienerjongens ervaren druk om er breed en gespierd uit te zien.
In het poëtische ‘Odes’ schrijft David Van Reybrouck (bekend van Congo en Revolusi) korte lofdichten aan elementen uit zijn leven; er is een ode aan de ex, een ode aan de jaloezie, een ode aan Leonard Cohen en een ode aan Parijs. In dit korte, erg poëtische tekstje gaat Van Reybrouck het gesprek aan met de kinderen die hij niet heeft.
In ‘Bloei’ verzamelde Marita de Sterck tientallen volksverhalen uit de hele wereld. Het thema is steeds meisjes die vrouwen worden. In dit sprookje van de Toearegs in Algerije volgen we Jedjiga, een beeldschoon meisje dat wordt opgevoed door een slang.
Geslachtsdelen, je kan ze gewoon bij naam noemen, zoals penis en vagina. Maar welke andere namen worden hiervoor nog gebruikt? In dit fragment vertelt de auteur dat er in Zweden wel een leuk woord bestond voor ‘penis’, maar niet voor ‘vagina’. Daar ging men dus naar op zoek, met ‘snippa’ als resultaat. Dat bleek ook goed samen te gaan met ‘snopp’ (penis), ‘snopp’ en ‘snippa’ dus. Ook in Nederland ging men op zoek naar een leuke benaming voor ‘vagina’: dat werd ‘poenie’, dat prima past bij ‘piemel’.
Vanop het dak observeert de jongen de wereld: de vrouw die haar hond uitlaat, de ontmoeting tussen de vrouw met de hond en de jonge man van de overkant… De jongen zit er al een tijdje, na de dood van zijn zusje. Niemand lijkt hem te zien, behalve het meisje met de fiets. In dit fragment ziet hij dat het meisje met de fiets wordt aangereden. Hij wil haar helpen, maar kan het niet, omdat dit hem doet denken aan de dood van zijn zusje. In het volgende hoofdstuk ziet de jongen niet meer alleen op het dak: de jonge man van de overkant zit bij hem. Ook hij mist iemand: de jonge vrouw met de hond. Samen kijken ze naar de sterren en delen verdriet. Toch eindigt dit fragment met een sprankel hoop en troost.
In dit fragment wordt op poëtische wijze beschreven hoe een bultrug glijdt door het water, verlangt naar zijn geliefde, haar voelt en ontmoet. Maanden later neemt hij van haar afscheid als ze vertrekt met Herman, hun kalf. Hij zwemt de eenzaamheid tegemoet, en draagt zijn stil verdriet met trots, als een kapitein die als laatste het zinkend schip verlaat.
Wat zijn nu precies microben, bacteriën, virussen en schimmels? Wat is het verschil. Hoe ontstaan ze en vermenigvuldigen ze zich. En hoe gaat de mens hiermee om.
Sterrenkundigen hebben het superzware zwarte gat SgrA* in het centrum van de Melkweg voor het eerst kunnen fotograferen. Dit artikel beschrijft hoe ze dat gedaan hebben en hoe lang ze daarmee bezig zijn geweest.
Groeien kan je op veel manieren; niet alleen je lichaam groeit, maar ook je geest. Liefde en vriendschap kunnen groeien. Je kan iemand voorbij groeien door doordat hij/zij sterft of doordat je je opeens veel wijzer voelt dan de ander. Subtiel weet Hans Hagen dat in deze gedichten te verwoorden
Langs de lange laan van een landhuis staan aan weerszijden hoge, deftige populieren. Bij een storm waait er eentje om en de tuinman plant per ongeluk geen nieuwe populier, maar een wilg. Nu is de wilg wel familie van de populier maar hoort volgens hen bij de ordinaire tak van de familie met zijn kromme takken en korte stam. Dat laten ze hem elke dag hooghartig weten. Tot op een dag de landheer langskomt en in de schaduw van de wilg bijkomt van de zon.
Het boek speelt zich af in de Rotterdamse dierentuin tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het vertelt de waargebeurde belevenissen van de dieren en hun verzorgers. In dit verhaal gaat het over de roofdieren van de roofdierengalerij. Als de hokken bij een beschieting beschadigd raken moet de directeur van de dierentuin een moeilijke beslissing nemen: de roofdieren moeten worden afgemaakt om te voorkomen dat ze ontsnappen en de mensen in de stad in gevaar worden gebracht.
