Een oud, mysterieus schip en haar bemanning nadert de eindbestemming op een ontoegankelijk eiland.
Een visje trekt de wijde wereld in omdat hij beroemd wil worden. Zijn plan draait anders uit dan gepland. Hij wordt namelijk gebeten door een haai. Gelukkig komt hij terecht in het ziekenhuis. Daar maakt hij kennis met een tweede, vriendelijke haai…
Oskar bezoekt met zijn opa het concertgebouw. Hij komt toevallig terecht bij een repetitie, maar begrijpt niet onmiddellijk wat de muzikanten aan het doen zijn. Tegelijkertijd is hij ook boodschapper van een liefdesbriefje.
Pinguïn en ijsbeer praten over hun lievelingskleur. De ene kiest voor zwart, de andere voor wit. Ze proberen uit te leggen waarom dat hun lievelingskleur is en sluiten de discussie af met een mooi compromis.
Lowieze en Bonnie reizen samen met de trein naar zee. Ze houden beiden heel erg van de zee. In de trein praten ze over dagelijkse dingen. Ze hebben het heel gezellig met elkaar en zijn elkaars beste maatjes.
Panda en Eekhoorn maken een reis en ondernemen elke dag een tocht waarop zij nieuwe landschappen en dieren ontdekken. In dit fragment merken ze dat niet alle dieren zomaar hun vriend willen zijn en ontdekken ze hoe waardevol hun eigen vriendschap is.
Samen met jongerenvertegenwoordigers van 6 politieke partijen stelden jongeren van Milieudefensie een manifest op voor een groen klimaatbeleid, dat werd overhandigd aan partijleiders. Het werd in 3 dagen tijd ruim 10.000 keer ondertekend. Geen smoesjes meer: “Het staat er precies: dit is wat jongeren in Nederland willen, en zo pak je dat aan.”
De Kinderrechtenrap is een liedje over kinderrechten met muziek van Kapitein Winokio in opdracht van het Kinderrechtencommissariaat. De tekst werd geschreven door Joke van Leeuwen op basis van gedachten van tientallen kinderen verzameld door Silvie Moors.
De tien ultieme levenslessen zijn een samenvatting van de column ‘De vijf levenslessen’ die al tien jaar bestaat. De ultieme tien lessen dus.
Welke woorden kunnen? En welke juist niet? Zo luidt de ondertitel van het boek Dat mag je óók (al niet meer) zeggen. Ons wereldbeeld verandert en daardoor verandert de taal ook continu in tijd en context. Dit fragment betreft het hoofdstuk over de woorden ‘allochtonen’, ‘medelanders’ en ‘mensen met een migratieachtergrond’. Woorden die door een veranderd perspectief op de wereld ongemakkelijk of ongebruikelijk aanvoelen. En die ook van betekenis veranderen. Waarom zijn er zoveel verschillende woorden voor ‘de ander’ voorbijgekomen?
